Bu gezegende olup bitenler artık bizi tüketip bitirdiğine göre, bir uzay gemisine atlayarak burayı terk etmenin zamanının geldiğini düşünüyorum. Ve geride bırakacaklarımız da belli. Sevgili kadınlar üzgünüm değerli eşlerinizle kalmak isterseniz kalabilirsiniz ama bizimle gelemezler. Hepsinin ne düzeyde toksik olduğunu tespit edecek envanterlerimiz olmadığı gibi zamanımız kalmadı ve artık kırılgan erkekliklerle de daha fazla uğraşamayız.
Çok kısa bir sürede bir başka gezegende muhteşem şehirler kurabileceğimize inanıyorum. Gece sokaklarda öldürülme korkusu olmadan dolaşacağız, acaba çok mu kaçar dediğimiz o seksi kıyafetlerinizi dolabın dibinden çıkarın ve metro sweatshirtlerinizi çöpe atabilirsiniz. O her şeyi bildiğini sanan denyo beyaz erkek olmadan bir iş günü geçirebileceğiz, bazılarımız marketten ped tampon alırken utanıp sıkılmayacak ki düşünsenize kadınlığın utanılacak bir şey olmadığı bir gezegen yaratacağız. Yani memelerimiz belli olmasın diye kambur yürümeyeceğiz, bir kadın olarak susmayacağız. Ve biliyorum ki hepimiz bir ormanda yalnız dolaşırken bir erkeğe karşı ayıyı seçtik. Bir ayının bir erkekten daha korkutucu olduğu bir gezegen düşünebiliyor musunuz? Benim düşününce bile kalbimde çiçekler açıyor.
Oysa ki çok üzgünüm.
Gerçekten de çok üzgünüm olup biten her şeyden dolayı. Uzun zaman boyunca bu üzüntümle ne yapacağı bilemedim. İşittiğim her bir korkunç haberle daha da çöküyorum. Kadın cinayetleri sayacından kendimi alamıyorum. Elimden bir şey de gelmiyor. Ancak şimdi bu üzüntümle ne yapacağımı düşünme vaktim geldi bence. Çünkü bu coğrafyada yaşayan pek çok kişi gibi ben de artık unutmak istemiyorum ve eğer erkek şiddetinin leş kokusu sarmış bu dünyayı bırakıp bir başka gezegene yerleşemeyeceksek, o zaman bununla mücadele etmenin yollarını bulacağız. Ve ben bununla mücadele edebileceğimizi biliyorum. Bir vajina ile dünyaya geldiğimiz anda bir şeylerle mücadele etmeye başladık zaten. Mücadele bizim işimiz.
Bence mücadelenin en önemli adımı bilmek. İlk olarak bu şiddetin sebebinin spesifik olarak uyuşturucu veya alkol olmadığını, medyada gördüklerimizin istisnai şeyler olmadığını ve sadece psikolojik sıkıntılardan doğmadığını bilelim. Tüm bunlar kadın nefretinden doğuyor. Toplumdaki kadın nefretini iyi tanımamız ve tespit etmemiz gerekiyor. Ve kadın nefreti kendini pek çok farklı şekilde gösterebildiği gibi, kadına yönelik şiddet bunlardan bir tanesi.
Kadına yönelik şiddet kavramının yalnızca fiziksel veya cinsel şiddeti içermediğini biliyoruzdur. Ama ben yine de bir özetleyeceğim. Şiddet; fiziksel şiddet, cinsel şiddet ve psikolojik şiddet olarak üç boyutla ele alınabilir. Kadına yönelik fiziksel ve cinsel şiddetin dünyanın pek çok yerinde kan dondurucu sıklıklarda olduğunu biliyoruz. Bunu bir de benim tekrar etmeme gerek yok. Onlarca rapor var ve biliyoruz ki bu raporlarda verilen oranların çok ama çok daha fazlası gerçekte olanlar. Yine de fiziksel ve cinsel şiddetin hukuki karşılığı olması, daha sık şikayet edilen bir şey olması tespit edilebilirliğini artırıyor. Çünkü sosyokültürel seviyeden bağımsız herkes cinsel şiddetin ve fiziksel şiddetin ne demek olduğunu biliyor. Ben tespit edilmesi en zor ve aslında en yaygın olan bir başka şiddet türünden bahsetmek istiyorum. Psikolojik şiddet.
Kadına yönelik psikolojik şiddetin de alt boyutları var ancak özetle; küçümseme, aşağılama, küfür, ekonomik kısıtlamalar, nesnelere yönelik şiddet, tehdit, bağırma, bir kadının ailesini ve arkadaşlarını görmesini engellemek gibi erkeğin kadını kontrol edici davranışları olarak tanımlanıyor. Psikolojik şiddetin fark edilmesi en zor şiddet türü olduğunu söylemiştim. Bence eşi, sevgilisi, babası veya diğer erkekler tarafından psikolojik şiddete uğradığını fark etmeyen milyonlarca kadın var. Ve çok ama çok acı bir gerçek var; olması gerektiği kadar ciddiye alınmıyor.
Psikolojik şiddet ciddi bir sorun ve evet, televizyondaki dizilerde ortaya çıkan kırılgan erkeklikli erkeklerin sağa sola bağırması, öfkelenip duvarları kapılara vurması da kadına yönelik şiddet ve normalleştiriliyor. 2008 yılında bir araştırma yapılmış, aşağıya linkliyorum (ehe infilinsir ben.), bu araştırmada katılımcılara çeşitli seviyelerde fiziksel ve psikolojik şiddet içeren evlilik çatışmaları senaryoları sunulmuş ve geleneksel toplumsal cinsiyet rolleri benimseyen bireylerin, psikolojik şiddeti daha fazla kabul ettiği görülmüş. Çalışmada deniyor ki; geleneksel rolleri benimseyen kişiler, genellikle kadını suçlayabilir ve erkeğin kontrol edici veya şiddet davranışlarını mazur görebilirler. Ben demiyorum, yetkili bireyler diyor. Ve araştırmada genel olarak psikolojik şiddettin olması gerektiği kadar ciddiye alınmadığını vurgulanmış.
Ve size kötü bir haberim var; bir uzay gemisine doluşup bu gezegeni terk edemeyeceğiz gibi gözüküyor. Eğer biz bu toksik erkeklik ile yaşayacaksak, karşısında güçlenmeliyiz. Ve bunun ilk adımı öğrenmek.
Eklemek isterim ki toplumda giderek artan kadın cinayetlerinin, kadına yönelik şiddetin önlenmesi ne yazık ki düz insanlar olarak bizim elimizde değil. Çünkü biliyoruz ki bu bozulmuş düzendeki güven vermeyen hukuk kuralları değişmedikçe, kadınlar adalet sistemine, ülkenin kolluk kuvvetlerine güvenmeye başlamadıkça ve failler caydırıcı cezalar ile cezalandırılmadıkça ne yazık ki önemli iyileşmeler olmayacaktır. Ama bizim bireysel olarak yapabileceğimiz bir şey var o da elimizden geldiğince neyin ne olduğunu öğrenerek kendimizi ve çevremizdeki kadınları korumak ve kollamak. Ve şiddetin her boyutuna, kadın nefretinin her bir zerresine karşı savaşmak. Zaten başka bir seçeneğimiz de yok.
Bugün size eşiyle yaşadığı çatışmayı anlatan arkadaşınıza eşinin ona psikolojik şiddet uyguladığını fark ettirerek, biraz bile sesi yükselen adamlara hadlerini bildirerek, cinsiyetçi küfürlerini ağızlarına geri tıkarak bile çok şey değiştiririz. Not overdramatic i know what i want diyerek de Chappel bebeğimi de anmış olayım.
Ayrıca şu toplumsal cinsiyet rolleri meselesine de bir ara değinirim. Sanırım onu da yakıp yıkmanızın vakti geliyor. Bırakın evi adam temizlesin, biz toplumdaki rolleri temizleyeceğiz.
Krantz G, Garcia-Moreno C (2005). Violence against women. Journal of Epidemiology & Community Health, 59 (818-821). Link
Capezza, N. M., & Arriaga, X. B. (2008). Factors Associated With Acceptance of Psychological Aggression Against Women. Violence Against Women, 14(6), 612-633. Link
Bu makaleleri satın almadan nasıl açabileceğinizi öğrenmek isterseniz sci-hub diye bi bakın. Eğer ingilizcede zorlanıyorsanız chatgptye özetletmekten çekinmeyin.
Konuyla pek ilgisi yok ama Chappel Roan'ı keşfetmemiş üç insan için Super Graphic Ultra Modern Girl şarkısını da linkledim.
Comments